Valnacht

 

Het moet een heldere hemel zijn

met hooguit een regel verre

wolken in het westen aan de horizon.

Als daar het rode licht gedoofd is en

de geeloranje weerschijn ook

geheel is neergedaald.

 

Dan voelt het vallen van de nacht

zo behoedzaam als het vallen

van de levensavond.

Een ster verschijnt, of een planeet.

Altijd één als eerste.

Snel komen er meer.

 

Meer dan de vingers van een hand.

Al vlug tel ik niet langer.

Was ik een rivier, achterover zou ik

liggen in mijn eigen bed.

Met argusogen zou ik

naar de sterren kijken die

 

oplichten in het donker boven mij.

Kijken blijf ik tot het hemeldak

gevuld is. En als het licht en de tijd

hun geheim hebben prijsgegeven,

kan ik uitstromen aan de poort van de nacht.

 

Noud Bles